Back home in Australia

Hallo allemaal!!

Jeetje, waar zal ik`eens beginnen, we zijn nu 5 dagen in Australie en hebben al zoveel gedaan en gezien, ongelooflijk! Het is fijn om weer terug te zijn in Ozzieland, Jan en ik zeiden al tegen elkaar, het voelt niet als vakantie, maar als thuiskomen.Gelukkig zijn de eerste indrukken voor Joyce ook heel positief. Ze heeft al meteen kennisgemaakt met de openheid van de ozzies. Velen groeten je, maken een praatje, hele vriendelijke mensen. Je moet het echt meemaken om te begrijpen wat we bedoelen.  Ik zal nu maar eens beginnen vanaf dag 1, vertrek naar Hong Kong.

Op maandag 1 December zijn we door Joyce haar vader en partner, zus en zwager, Pa en Marg naar Schiphol gebracht. Na wat gedronken te hebben en afscheid te hebben genomen, gingen we om 12:45 de lucht in. Vlucht verliep goed en snel, 1 uur minder dan verwacht. In dit vliegtuig had je ook een camera op je beeldscherm die gericht was op de onderkant van het vliegtuig, wat wel vet was om te zien bij het opstijgen en landen. Eenmaal in Hong Kong aangekomen, zijn we met de trein naar Hong Kong Island gegaan. HK is heel indrukwekkend met z'n grote gebouwen, kleine mensen en de drukte. We zijn eerst op zoek gegaan naar de roltrappen die door de stad zouden gaan, maar die viel een beetje tegen, hij ging omlaag en wij moesten omhoog, haha. We zijn toen naar Victoria's Peak tramstation gelopen om de tram onhoog te nemen. En de tram ging zeker omhoog, doodeng vonden we het, zo steil ging die. Eenmaal op de peak zoeken naar een plekje op mooie foto's te maken van de skyline. Helaas net als de vorige keer heel mistig en dus geen goeie foto's kunnen maken.Voor de rest veel gewandeld en toen weer naar het vliegveld waar we nog 6 uur moesten wachten. HK airport is wel gigantisch groot, zo groot dat we met de trein van de ene terminal naar de andere moesten. Uiteindelijk na 30 uur geen slaap te hebben gehad, konden we het vliegtuig in en onze reis voortzetten naar Down Under. 3 December 2014 Eindelijk na al die uren vliegen kwamen we om 04:30 local time aan op Cairns airport. Heel klein vliegveldje, waar we op de australische manier verwelkomd werden. Dropjes en stroopwafels mochten ingevoerd worden en Jan werd dit keer er niet uitgepikt.voor extra controle. Joyce werd wel aangesproken door een Aziatische vrouw nog voor de douane. Joyce snapte eerst niet wat de vrouw fluisterde en zij en Jan dachten eerst dat ze misschien drugs in de , ba g wilden verstoppen. Wat bleek, Joyce had een gat in haar broek aan de back, hahaha. Eenmaal buiten scheen de zon ons tegemoet tussen de palmbomen door en was het al 23 graden, heerlijk! Aangezien we tot 09:00 moesten wachten om onze campervan op te halen, zijn we buiten op een picknickbankje ons gaan acclamatiseren. Airport had een douche waar we gratis gebruik van konden maken en dat hebben we als echte hollanders ook gedaan :). Tijdens het wachten veel gesprekjes gehad met de locals en een uit Nederland geemigreerde Australier. Uiteindelijk een taxi gepakt naar de rental company en onze campervan opgehaald. Dat ging niet zonder slag of stoot, mar daar zal ik jullie verder niet mee vervelen. Na de campervan meteen naar de Coles gegaan (meteen onze vaste supermarkt geworden) om boodschappen in te slaan. Supermarkten zijn groot en Food plaza blijft een walhalla voor Jan. Daarna doorgereden naar Clifton Beach, waar we een prachtig parkeerplekje vonden bij een picknick area..Er stonden wel waarschuwingsborden dat we niet het water in konden vanwege de kwallen en de krokodillen en niet het bos in aan de andere kant, ook vanwege de krokodillen. Ach ja, is een keer wat anders dan slangen he. Aangezien we zo moe waren van de reis, zijn we gaan slapen tot de volgende dag. Tussendoor zijn Jan en ik er alleen ff uit geweest om wat te eten, Joyce was zelfs daar te gesloopt voor. Deels heb ik ook voorop de stoelen geslapen aangezien ik in het begin erg claustrofobisch werd van mijn bed wat bijna tegen het plafond aan zit, haha. Nu gaat het gelukkig steeds beter. Volgende dag werden we al heel vroeg wakker en besefte we toen pas echt op wat voor mooie plek we stonden. We hebben lekker rustig aan gedaan, eitje gebakken op de barbeque (barbie genoemd in AU, bijna elke picknickplekb staan ze en wederom gratis). Tijdens het otbijt van 3 uur lang raakten we in gesprek met een Australier die al 12 jaar lang door Australie heen loopt en de laatste paar jaar langs de oostkust. Hij slaapt meestal op de balkonnetjes van de wachthuisjes van de lifeguards en ontbijt met wijn haha. Hij vertelde veel over de oostkust en ook dat zijn ouders nederlanders zijn die in de jaren 50 zijn geemigreerd naar Canberra. In zijn enthousiasme belde hij zijn moeder en gaf de telefoon aan Joyce, zodat z'n moeder weer even Nederlands kon praten. Grappige situatie. De rest van de dag hebben we alleen geshopped en rustig aan gedaan, aangezien we heel erg last van de jetlag hebben. Wel nog bij Palm Cove bij het strand gezeten en daarna doorgereden naar Port Douglas. Het was al schemerig toen we aankwamen bij een haventje waar we weer gratis konden overnachten. Eten gekookt in het donker, wat niet ideaal is hahaha. Toen we daarna op een picknickbankje bij de steiger zaten hoorden we rare geluiden uit het water komen, maar dat bleken gewoon vissen te zijjn die zin hadden om te vliegen. Weer vroeg naar bed gegaan. Door de jetlag gaan we elke avond al rond 8 a 9 uur naar bed en staan we rond half 6 elke ochtend op. We benutten wel onze dagen zo optimaal haha. Volgende ochtend weer rustig paar uur ontbeten en op de steiger vissen bekeken door het heldere water. Ook nog een Lyon fisch gezien, blijkt een giftige vis te zijn volgens een local. It burns like fuck waren zijn woorden. Vissen waren niet de enige dieren daar, want Joyce zat helemaal onder de muggenbulten en allemaal hadden we rode vlekjes. Welcome to the sun. Daarentegen ook hele mooie gekleurde vogels gezien en uiteraard ontbreken de salamandertjes ook niet. We zijn rond half 9 doorgereden naar Cape Tribulation (noorden van Cairns), waar we de jungle surf wilden gaan doen. Na wat spannende bergweggetjes en een ferry overtocht, kwamen we aan in Cape Tribulation waar we een Cassowary langs de weg zagen (grote loopvogel). Volgens de locals heel bijzonder, omdat mensen hier soms weken zitten en ze dan nog niet spotten. Gelukkig hebben wij Joyce bij ons, die heel scherp is met dieren te spotten. Zij was ook de eerste die de kangoeroes en de vleermuizen heeft ondekt. Cape tribulation was totaal niet wat we ervan verwacht hadden en we hadden dan ook al snel besloten dat we hier niet zouden overnachten haha. Na de jungle surf geboekt te hebben, moesten we nog een paar uur wachten en werd ons aangeraden om naar een walking track te gaan en daarna naar Mason's pool. Bij de walkingtrack zijn we alleen naar het strand gelopen en zijn Jan en ik even met onze voeten het water ingegaan, wat natuurlijk niet aan te raden is, vanwege de krokodillen, maar de local guide die daar was, zei dat het wel ok was. Hij wees Jan wel een haai aan, maar Jan heeft m niet gezien. Strand was prachtig en het water is heerlijk warm. Je zou nu maar met -2 graden naar je werk moeten gaan muwahahaha :P.Na het strand naar Mason's pool, waar we door een paadje kwamen, en een riviertje bleek te zin. Ook al vertelde de locals dat daar geen krokodillen zijn, we durfden het niet aan en het riviertje zag er ook niet echt uitnodigend uit. Eenmaal terug bij de parkeerplaats raakten we in gesprek met 2 locals die op een terassje zaten. We zijn er bij gaan zitten en hebben wat leukeinfo gehad over Capoe tribulation. Bleek ook dat het al in geen 8 maanden had geregend. Uiteindelijk om half drie gingen we de junglesurf doen met nog 2 andere australiers uit Melbourne. Kleinere groep dan normaal, wat we helemaal niet erg vonden. We werden naar boven gereden door een kiwi (inwoner van Nieuw-Zeeland en ze maakte er echt iets spectaculirs van. Met veel gas vlogen we over de hobbelige weg steil naar boven en opeens op de rem trappen , look a Cassowary!! Iedereen natuurlijk kijken, bleek het een nepperd te zijn, gekke humor haha. Eenmaal bovenwerden we in een tuig gehesen en een helm opgedaan. Elke helm had een naam. Jan was King Kong, Joyce catwoman en ik Mary Poppins. Per koppel werd je vastgeklikt aan een kabel en ging je van boom naar boom. Aangezien we met een oneven getal waren, ging ik elke keer alleen. Dood en dood eng!!!! Hoogste punt was 21 meter. Jan en ik stonden te shaken en voor Joyce kon het niet hoog genoeg zijn. Uiteindelijk bij de laatste zijn we wel allemaal op z'n kop van de ene boom naar de andere gegleden. Deze vond ik het minste eng haha. Doodenge maar waanzinnige ervaring de jungle surf! Daarna snel weer teruggereden naar Port Douglas waar we weer bij het haventje zijn gaan parkeren om te overnachten. Eerst uit eten gegaan en daarna snel naar bed, want we waren weer gebroken.