Nieuwjaar in Sydney
16 januari 2015
Zondag 28 December 2014:
Eindelijk vandaag zelf gereden richting Griffith, heerlijk om weer in deze regio te rijden, love it. (Wel heel erg hobbelig, maar je kan niet alles hebben). Net voor Griffith passeerde we Casella Winery in Yenda, waar ik dus een hele tijd gewerkt hebt. Enorm uitgebreid de afgelopen jaren zo te zien en inmiddels bevestigd. Daarna kwamen we Griffith binnen en na de tank weer volgegooid te hebben en de mac te hebben bezocht gingen we op weg naar Ranking Springs road ( gelukkig herkende ik de wegen nog). Ongeveer 15 minuten rijden buiten Griffith zag ik de Outstation liggen en aan de andere kant de drive way naar Brad. Toen we de drive way opreden, zagen we dat het hek dicht zat, maar dat hield ons niet tegen. Jan en ik stapten uit en klommen om het hek heen, waarbij Jan vol in de Cat heads stond, autsj ( hele gemene stekels die dwars door je slippers heen gaan). Terwijl Jan de Cat heads uit z'n slippers aan het peuteren was, stopte er een auto en het bleek Brads vader,Pete te zijn. Ik stelde me opnieuw voor, maar hij bleek me nog wel te kennen' vooral toen ik de belgen benoemde. Brad bleek op vakantie te zijn met de kids bij Sydney, maar Karin was wel thuis. Hij nam ons eerst mee naar zijn huis, welke via een dirt road te bereiken was. Huis herkende ik ook nog wel en daar zat z'n vrouw Lucy en nog 2 oudere stellen. We werden hartelijk ontvangen en kregen een biertje en mochten meelunchen. Biertje aangenomen' lunch voor bedankt, we kwamen net van de mac.:). Ontzettend gelachen met die oude ozzies, grappige, hartelijke mensen zijn het. Uiteindelijk legde Pete ons uit hoe we bij Karins huis kwamen, verder de dirt road op en voor het welbekende kangoeroeveld linksaf, haar drive way was ong 300 meter, ach ja, je hebt een stuk land of je hebt het niet :).We stopten voor het huis en stapten uit, waar de honden Toad en Inky op ons afkwamen' maar niks don dan blaffen, hahaha. Opeens hoorden we Kqrin roepen en toen ze doorhad dat ik het was, kwam ze naar me toe en gaf me een dikke omhelsing. Ze was ontzettend verrast en heel blij om me te zien en ik haar ook. We konden meteen naar binnen komen en vroeg of we bleven slapen. Tegen een echt bed, zeggen wij natuurlijk geen nee. We konden douchen en ze appte meteen naar vrienden of we 's avonds mee konden komen. Bij de overburen ( dus 300m verderop), hadden ze een etentje gepland met wat vrienden. We waren van harte welkom en dus na 2 uurtjes liepen we met een koelbox met wijn en bier en chocolade puddinkjes richting Nicolet en Marc. Huis waarin ze woonden was net af en was echt super. 2 Garages, bovenverdieping (zeldzaam in Australie), grote serre met een jukebox, grote tuin met een nepslang, haha en mooi uitzicht over het landschap . Jan was metten verliefd op de grote rotsachtige stenen die bij de drive way lagen. We werden daar eveneens hartelijk ontvangen en 1 van de andere vrouwen bleek ook een nederlandse te zijn, Trudy.. Blijkt dat aardig wat nederlandse vrouwen hier in de buurt gevestigd zijn, nadat ze tijdens het backpacken hun man hadden ontmoet, grappig. .Na aardig wat drankjes op zijn we dan weer terug gaan lopen met de zaklantaarns naar Karins huis, was wel opgepassen geblazen voor de brown snakes, want die zitten hier volop (gifitge slang, dodelijk als je niet binnen 30 min in het ziekenhuis bent). Heerlijk geslapen en de volgende ochtend op tijd opgestaan, omdat we meegingen naar Karins werk, McWilliams winery, waar ze de sales en marketing doet. We kregen een rondleiding door de winery en mochten ook wat wijn proeven, hmmm apart voor de lunch al wijn drinken (nee, we spuugden het niet uit :)). Daarna zijn Jan, Joyce en ik even Griffith ingeweest, waar we gelunched hebben. Tijdens het lopen door de Banna Ave (hoofdstraat) zag ik opeens een winkel, Under the Arches. Deze winkel zat eerst in een zijstraatje en toendertijd vele malen kleiner dan nu. De eigenaresse, Dee, had 6 jaar geleden mij en Jeltsje opgevangen toen we in Griffith waren en geen hostel konden vinden. Toen ik binnen aan de toonbank aan een jonge vrouw vroeg of Dee er was en ik haar uitlegde over 6 jaar geleden, zei ze, ja bi jhet busstation heeft ze jullie ontmoet, toch? Bleek dus dat zij het ook nog wist haha, maar helaas was Dee er die dag noiet, maar ze zou de groeten doen. Vervolgens naar de Outstation gegaan om Jan en Joyce te laten zien waar ik al die tijd had geleefd. Helaas was er weini g meer in en rondom het gebouw gedaan, zonde. Uiteindelijk terug naar Karins huis gereden en onze spullen gepakt om weer richting Sydney te rijden, want morgen moeten we de campervan inlveren, bhoehoehoe, Voordat we weg waren, zag Joyce nog een hele grote spin en riep Karin, ohhhh zegt Karin, dat is nog maar een kleintje, uhmmm ok iehhhhhh. Karin heeft de spin gevangen en weer buiten losgelaten. Na ongeveer drie uur rijden, kwamen we op de snelweg en hebben we bij een truckstop lekker geslapen.
Dinsdag 30 September: In Sydney aangekomen, konden we vrij snel onze hotel vinden, gelukkig. Aan de dode, hangende eenden voor de ramen van sommige winkels, merkten we dat we in Chinatown zaten, hahaha, ahhh arme Jan en z'n eendjes :D.Gelukkig zaten we ook aan het begin van het centrum, 5 min van Darling Harbour, 25 minuten van het Operahouse en naast het treinstation. Goede locatie voor deze prijs voor de tijd van het jaar. Ingechecked, tassen snel gedropped en hop op zoek naar een wasstraat. Helaas niet te vinden middenin de stad en aangezien onze inlevertijd van 15:00 begon te dringen zijn we naar het afleveradres gereden, wat aardig een eindje buiten het centrum lad, Kingsgrove. Meneer was niet echt blij om z'n campervan zo vuil te zien en wees ons naar de dichtsbijzijnde wasstraat, waar we dan snel de van hebben gewassen, ingeleverd en toen een kwartiertje gelopen in de brandende zon naar het treinstation. Wat waren wij blij dat we onze tassen al in her hotel gedropped hadden. Treinrit duurde 15 minuten en na gedouched en KFC gegeten te hebben, zijn we gaan lopen richting het Operahouse. Onderweg stuitten we op Martins Place, waar bloemen lagen om de omgekomen mensen te herdenken van de gijzeling van pas geleden. 2 blokken verder zagen we ook het pand van Cafe Lindt dichtgetimmerd. Brrr, kan je niet indenken dat daar pasgeleden nog zoiets verschrikkelijks heeft afgespeeld. We zijn snel doorgelopen naar Circular Quay, waar aan het einde het Opera House stond en we de Harbour Bridge konden zien. Paar foto's gemaakt, en een drankje gedaan op 1 van de vele terrassen. Tijdens het drankje was ik aan het facebooken met Karin uit Griffith en ik meldde haar dat als ze een witte schoen op de dirt road zag liggen, dat die van mij was. ( Tijdens het inpakken vanmorgen, merkte ik dat ik 1 schoen mist en de enige plek waar we met de schuifdeur open hebben gereden was op weg van Pete en Lucy naar Karin). Opeens krijg ik een foto met de tekst, deze soms???. Hahahha dat was inderdaad mijn schoen!! Hij lag 50 meter bij het huis van Pete and Lucy vandaan. Toen maar snel besloten om in het nieuwe jaar toch terug te gaan naar Griffith, hahahaha, we vonden het beide veel te kort.
Woensdag 31 December 2014
Laatste dag van het jaar en geen oliebollen of Appelflappen hier, noch regen of kou :P. We zijn eerst naar CS gegaan om tickets te kopen voor Griffith en Melbourne. Ik kon pas 3 Januari en Jan en Joyce pas 4 Januari met de nachttrein naar Melbourne ( dit hebben ze 1 jan geboekt).. Om kwart voor 12 in de ochtend, kwamen aan bij het begin van de Botanic Gardens, waar het veld al uit grote rijen mensen bestond, die ook graag het vuurwerk wilde zien vanaf de Harbour Bridge. In totaal mochten er 16000 mensen naar binnen, maar volgens de man met het bordje: Hier begint de rij,, kwamen wij nog makkelijk binnen, yeahhhhhh. Na ongeveer drie kwartier kwamen Lillian, Mark en Stefanie bij ons aansluiten. Lillian is de dochter van Rob, de concierge van Swissotel Amsterdam. Ontzettende leuke meid en hebben meteen een foto van ons tweeen gemaakt met onze 2015 hoeden en naar haar vader gestuurd. Om half twee kwamen we dan binnen, yes we made it!!! Nu nog een goed plekje zoeken om het vuurwerk te zien. Uiteraard waren de beste plekken al bezet en hebben we onze handdoeken maar zo dichtbij mogelijk geplant en zijn gaan relaxen. We zagen vanaf onze plek alleen 1 pilaar van de brug, aangezien er een aantal bomen in de weg stonden. Maar niet gevreesd, we hebben nog 10 uur, komt allemaal wel goed, hoopten we. De tijd ging aardig snel, aangezien we ook omstebeurt wat gingen wandelen om verkoeling te zoeken. Gelukkig had de first aid tent, zonnebrandcreme, anders was ik levend verbrand daar. ( Niet meegenomen, weersvoorspelling was regen en bewolkt, gelukkig was het het tegenovergestelde, denk dat ze hier ook Piet Paulusma hebben :P). In de avond begonnen ze met wat lasershows en stuntvliegtuigjes om het grote publiek te vermaken. Ook kwamen er verlichte bootjes vooirbij varen en om 21:00 was er het eerste vuurwerk voor de kinderen. Stefanie en ik gingen kijken of we al een beetje zicht hadden op de brug vanaf een bepaalde plek en zagen wat kinderen staan, die natuurlijk niks konden zien. We zaten te bedenken hoe we het beste in het engels aan de ouders moesten vragen of ze op onze nek wilden, you wanna sit on my neck??? Hahahha hoe nederlandser kan je het hebben. Anyhow, toen het vuurwerk begon, heb ik 1 van de meisjes gepakt en op m'n schouder gezet, waarbij de vader heel dankbaar was (hij liep nl op krukken) en de moeder ook met het andere kind op haar schouders. Prachtig vuurwerk voor de kids en aan het einde omhelste het meisje m,n benen, zo aandoenlijk, ahhh. Heb ze in het frans een gelukkig nieuwjaar gewenst en wij gingen weer terug naar onze plek. Om 22:00 zijn we voor ieder 2 drankjes gaan halen (was zo druk bij de bar) en op een betere plek gaan zitten. Btw, de dixies hier zijn echt superschoon!!! Ze hebben hier de Poo crew die constant die dingen aan het schoonmaken zijn, Geweldig, aan eettentjes en drinken ook geen gebrek, goed verzorgd hier. Uiteindelijk rond 23:00 hebben we onze spullen in de tassen gedaan en zijn we naar een plek gelopen waarbij we de brug nog bete rzagen. Uiteindelijk om 23:45 nog iets vooruit geschuifeld en op een heuveltje gaan staan waar we een TOP uitzicht hadden!!!. Om 20 sec voor twaalf begon iedereen hier al af te tellen en je voelde de sensatie, spanning, vreugde en alles. Dan uiteindelijk waar we de hele dag op hadden zitten wachten, GELUKKIG NIEUWJAAR!!!! Het vuurwerk spatte van de Harbout Bridge en naast ons en achter ons, wowwwww, kippevel. Onbeschrijfelijk hoe geweldig dit is!! Normaal zie je het alleen op tv en nu sta je dan zelf in Sydney te kijken naar dit spektakel. Na 12 minuten was het helaas al weer voorbij, maar met een geweldig gevoel liepen we weer het park uit. We hadden eerst het plan om nog te gaan feesten, maar we waren alle 6 zo uigeblust, kapot van de hele dag wachten, dat we toch allemaal naar onze slaapplek zijn gegaan hahaha. Maar wat een leuke dag met ontzettende leuke mensen (Steef, Mark en Lillian).. ( video van het vuurwerk kan niet geupload worden.....helaas :((((
Eindelijk vandaag zelf gereden richting Griffith, heerlijk om weer in deze regio te rijden, love it. (Wel heel erg hobbelig, maar je kan niet alles hebben). Net voor Griffith passeerde we Casella Winery in Yenda, waar ik dus een hele tijd gewerkt hebt. Enorm uitgebreid de afgelopen jaren zo te zien en inmiddels bevestigd. Daarna kwamen we Griffith binnen en na de tank weer volgegooid te hebben en de mac te hebben bezocht gingen we op weg naar Ranking Springs road ( gelukkig herkende ik de wegen nog). Ongeveer 15 minuten rijden buiten Griffith zag ik de Outstation liggen en aan de andere kant de drive way naar Brad. Toen we de drive way opreden, zagen we dat het hek dicht zat, maar dat hield ons niet tegen. Jan en ik stapten uit en klommen om het hek heen, waarbij Jan vol in de Cat heads stond, autsj ( hele gemene stekels die dwars door je slippers heen gaan). Terwijl Jan de Cat heads uit z'n slippers aan het peuteren was, stopte er een auto en het bleek Brads vader,Pete te zijn. Ik stelde me opnieuw voor, maar hij bleek me nog wel te kennen' vooral toen ik de belgen benoemde. Brad bleek op vakantie te zijn met de kids bij Sydney, maar Karin was wel thuis. Hij nam ons eerst mee naar zijn huis, welke via een dirt road te bereiken was. Huis herkende ik ook nog wel en daar zat z'n vrouw Lucy en nog 2 oudere stellen. We werden hartelijk ontvangen en kregen een biertje en mochten meelunchen. Biertje aangenomen' lunch voor bedankt, we kwamen net van de mac.:). Ontzettend gelachen met die oude ozzies, grappige, hartelijke mensen zijn het. Uiteindelijk legde Pete ons uit hoe we bij Karins huis kwamen, verder de dirt road op en voor het welbekende kangoeroeveld linksaf, haar drive way was ong 300 meter, ach ja, je hebt een stuk land of je hebt het niet :).We stopten voor het huis en stapten uit, waar de honden Toad en Inky op ons afkwamen' maar niks don dan blaffen, hahaha. Opeens hoorden we Kqrin roepen en toen ze doorhad dat ik het was, kwam ze naar me toe en gaf me een dikke omhelsing. Ze was ontzettend verrast en heel blij om me te zien en ik haar ook. We konden meteen naar binnen komen en vroeg of we bleven slapen. Tegen een echt bed, zeggen wij natuurlijk geen nee. We konden douchen en ze appte meteen naar vrienden of we 's avonds mee konden komen. Bij de overburen ( dus 300m verderop), hadden ze een etentje gepland met wat vrienden. We waren van harte welkom en dus na 2 uurtjes liepen we met een koelbox met wijn en bier en chocolade puddinkjes richting Nicolet en Marc. Huis waarin ze woonden was net af en was echt super. 2 Garages, bovenverdieping (zeldzaam in Australie), grote serre met een jukebox, grote tuin met een nepslang, haha en mooi uitzicht over het landschap . Jan was metten verliefd op de grote rotsachtige stenen die bij de drive way lagen. We werden daar eveneens hartelijk ontvangen en 1 van de andere vrouwen bleek ook een nederlandse te zijn, Trudy.. Blijkt dat aardig wat nederlandse vrouwen hier in de buurt gevestigd zijn, nadat ze tijdens het backpacken hun man hadden ontmoet, grappig. .Na aardig wat drankjes op zijn we dan weer terug gaan lopen met de zaklantaarns naar Karins huis, was wel opgepassen geblazen voor de brown snakes, want die zitten hier volop (gifitge slang, dodelijk als je niet binnen 30 min in het ziekenhuis bent). Heerlijk geslapen en de volgende ochtend op tijd opgestaan, omdat we meegingen naar Karins werk, McWilliams winery, waar ze de sales en marketing doet. We kregen een rondleiding door de winery en mochten ook wat wijn proeven, hmmm apart voor de lunch al wijn drinken (nee, we spuugden het niet uit :)). Daarna zijn Jan, Joyce en ik even Griffith ingeweest, waar we gelunched hebben. Tijdens het lopen door de Banna Ave (hoofdstraat) zag ik opeens een winkel, Under the Arches. Deze winkel zat eerst in een zijstraatje en toendertijd vele malen kleiner dan nu. De eigenaresse, Dee, had 6 jaar geleden mij en Jeltsje opgevangen toen we in Griffith waren en geen hostel konden vinden. Toen ik binnen aan de toonbank aan een jonge vrouw vroeg of Dee er was en ik haar uitlegde over 6 jaar geleden, zei ze, ja bi jhet busstation heeft ze jullie ontmoet, toch? Bleek dus dat zij het ook nog wist haha, maar helaas was Dee er die dag noiet, maar ze zou de groeten doen. Vervolgens naar de Outstation gegaan om Jan en Joyce te laten zien waar ik al die tijd had geleefd. Helaas was er weini g meer in en rondom het gebouw gedaan, zonde. Uiteindelijk terug naar Karins huis gereden en onze spullen gepakt om weer richting Sydney te rijden, want morgen moeten we de campervan inlveren, bhoehoehoe, Voordat we weg waren, zag Joyce nog een hele grote spin en riep Karin, ohhhh zegt Karin, dat is nog maar een kleintje, uhmmm ok iehhhhhh. Karin heeft de spin gevangen en weer buiten losgelaten. Na ongeveer drie uur rijden, kwamen we op de snelweg en hebben we bij een truckstop lekker geslapen.
Dinsdag 30 September: In Sydney aangekomen, konden we vrij snel onze hotel vinden, gelukkig. Aan de dode, hangende eenden voor de ramen van sommige winkels, merkten we dat we in Chinatown zaten, hahaha, ahhh arme Jan en z'n eendjes :D.Gelukkig zaten we ook aan het begin van het centrum, 5 min van Darling Harbour, 25 minuten van het Operahouse en naast het treinstation. Goede locatie voor deze prijs voor de tijd van het jaar. Ingechecked, tassen snel gedropped en hop op zoek naar een wasstraat. Helaas niet te vinden middenin de stad en aangezien onze inlevertijd van 15:00 begon te dringen zijn we naar het afleveradres gereden, wat aardig een eindje buiten het centrum lad, Kingsgrove. Meneer was niet echt blij om z'n campervan zo vuil te zien en wees ons naar de dichtsbijzijnde wasstraat, waar we dan snel de van hebben gewassen, ingeleverd en toen een kwartiertje gelopen in de brandende zon naar het treinstation. Wat waren wij blij dat we onze tassen al in her hotel gedropped hadden. Treinrit duurde 15 minuten en na gedouched en KFC gegeten te hebben, zijn we gaan lopen richting het Operahouse. Onderweg stuitten we op Martins Place, waar bloemen lagen om de omgekomen mensen te herdenken van de gijzeling van pas geleden. 2 blokken verder zagen we ook het pand van Cafe Lindt dichtgetimmerd. Brrr, kan je niet indenken dat daar pasgeleden nog zoiets verschrikkelijks heeft afgespeeld. We zijn snel doorgelopen naar Circular Quay, waar aan het einde het Opera House stond en we de Harbour Bridge konden zien. Paar foto's gemaakt, en een drankje gedaan op 1 van de vele terrassen. Tijdens het drankje was ik aan het facebooken met Karin uit Griffith en ik meldde haar dat als ze een witte schoen op de dirt road zag liggen, dat die van mij was. ( Tijdens het inpakken vanmorgen, merkte ik dat ik 1 schoen mist en de enige plek waar we met de schuifdeur open hebben gereden was op weg van Pete en Lucy naar Karin). Opeens krijg ik een foto met de tekst, deze soms???. Hahahha dat was inderdaad mijn schoen!! Hij lag 50 meter bij het huis van Pete and Lucy vandaan. Toen maar snel besloten om in het nieuwe jaar toch terug te gaan naar Griffith, hahahaha, we vonden het beide veel te kort.
Woensdag 31 December 2014
Laatste dag van het jaar en geen oliebollen of Appelflappen hier, noch regen of kou :P. We zijn eerst naar CS gegaan om tickets te kopen voor Griffith en Melbourne. Ik kon pas 3 Januari en Jan en Joyce pas 4 Januari met de nachttrein naar Melbourne ( dit hebben ze 1 jan geboekt).. Om kwart voor 12 in de ochtend, kwamen aan bij het begin van de Botanic Gardens, waar het veld al uit grote rijen mensen bestond, die ook graag het vuurwerk wilde zien vanaf de Harbour Bridge. In totaal mochten er 16000 mensen naar binnen, maar volgens de man met het bordje: Hier begint de rij,, kwamen wij nog makkelijk binnen, yeahhhhhh. Na ongeveer drie kwartier kwamen Lillian, Mark en Stefanie bij ons aansluiten. Lillian is de dochter van Rob, de concierge van Swissotel Amsterdam. Ontzettende leuke meid en hebben meteen een foto van ons tweeen gemaakt met onze 2015 hoeden en naar haar vader gestuurd. Om half twee kwamen we dan binnen, yes we made it!!! Nu nog een goed plekje zoeken om het vuurwerk te zien. Uiteraard waren de beste plekken al bezet en hebben we onze handdoeken maar zo dichtbij mogelijk geplant en zijn gaan relaxen. We zagen vanaf onze plek alleen 1 pilaar van de brug, aangezien er een aantal bomen in de weg stonden. Maar niet gevreesd, we hebben nog 10 uur, komt allemaal wel goed, hoopten we. De tijd ging aardig snel, aangezien we ook omstebeurt wat gingen wandelen om verkoeling te zoeken. Gelukkig had de first aid tent, zonnebrandcreme, anders was ik levend verbrand daar. ( Niet meegenomen, weersvoorspelling was regen en bewolkt, gelukkig was het het tegenovergestelde, denk dat ze hier ook Piet Paulusma hebben :P). In de avond begonnen ze met wat lasershows en stuntvliegtuigjes om het grote publiek te vermaken. Ook kwamen er verlichte bootjes vooirbij varen en om 21:00 was er het eerste vuurwerk voor de kinderen. Stefanie en ik gingen kijken of we al een beetje zicht hadden op de brug vanaf een bepaalde plek en zagen wat kinderen staan, die natuurlijk niks konden zien. We zaten te bedenken hoe we het beste in het engels aan de ouders moesten vragen of ze op onze nek wilden, you wanna sit on my neck??? Hahahha hoe nederlandser kan je het hebben. Anyhow, toen het vuurwerk begon, heb ik 1 van de meisjes gepakt en op m'n schouder gezet, waarbij de vader heel dankbaar was (hij liep nl op krukken) en de moeder ook met het andere kind op haar schouders. Prachtig vuurwerk voor de kids en aan het einde omhelste het meisje m,n benen, zo aandoenlijk, ahhh. Heb ze in het frans een gelukkig nieuwjaar gewenst en wij gingen weer terug naar onze plek. Om 22:00 zijn we voor ieder 2 drankjes gaan halen (was zo druk bij de bar) en op een betere plek gaan zitten. Btw, de dixies hier zijn echt superschoon!!! Ze hebben hier de Poo crew die constant die dingen aan het schoonmaken zijn, Geweldig, aan eettentjes en drinken ook geen gebrek, goed verzorgd hier. Uiteindelijk rond 23:00 hebben we onze spullen in de tassen gedaan en zijn we naar een plek gelopen waarbij we de brug nog bete rzagen. Uiteindelijk om 23:45 nog iets vooruit geschuifeld en op een heuveltje gaan staan waar we een TOP uitzicht hadden!!!. Om 20 sec voor twaalf begon iedereen hier al af te tellen en je voelde de sensatie, spanning, vreugde en alles. Dan uiteindelijk waar we de hele dag op hadden zitten wachten, GELUKKIG NIEUWJAAR!!!! Het vuurwerk spatte van de Harbout Bridge en naast ons en achter ons, wowwwww, kippevel. Onbeschrijfelijk hoe geweldig dit is!! Normaal zie je het alleen op tv en nu sta je dan zelf in Sydney te kijken naar dit spektakel. Na 12 minuten was het helaas al weer voorbij, maar met een geweldig gevoel liepen we weer het park uit. We hadden eerst het plan om nog te gaan feesten, maar we waren alle 6 zo uigeblust, kapot van de hele dag wachten, dat we toch allemaal naar onze slaapplek zijn gegaan hahaha. Maar wat een leuke dag met ontzettende leuke mensen (Steef, Mark en Lillian).. ( video van het vuurwerk kan niet geupload worden.....helaas :((((
Dus je moet er wel wat voor over hebben om live het vuurwerk te zien. Maar dan heb je ook wat
Nou ik zag dat Jan en Joyce al weer thuis waren, dus die zijn vast aan het bij komen van een jetlag oid.
Jij bent nu verder op reis naar die 'verweggistan' landen. Doe voorzichtig (maar ook genieten) en hoop dat je gauw een paar gezellige medereizigers vindt.
Xtc van ons